Gittin, kanadı kırık kuştum
Sustum, sözlerine küstüm
Hani kırılırsın siyaha
Nöbet nöbet geceler boyunca,
Dün güne dize gelince,
Yürek acılara doyunca,
O tez dönüsün gec olunca,
Kendime tahammülü öğrendim..
Kördüm, bilendim, seni unutmayı öğrendim..
Sen yoktun ben yalnız kalmayı öğrendim,
Acıya duvar gibi durmayı ögrendim,
Kaybolmuş bir dilin sözcükleri gibi,
Köksüz, bağsız durmayı öğrendim..
Vazgectiysen hep sağnak yağışlarımdan,
Vazgectiysen bitmek bilmez kışlarımdan,
Korkma kimseye ödenecek borcum yok,
Yok saymayı ben senden öğrendim..
4 comments:
Ne o, bir melankoni, bir melankoni..
bu arada bende dinledim sayende şarkıyı... Keşke şu kesik-kesik durakları olmasaymış... galiba bu kızın kaderi mi bu ne, hep aynı besteleme sorunlarıyla karşılaşıyor... (ne çokta biliyorum dimi? aklımda böyle bir şey oluştu, kısaca besteleme problemi var galiba)
keşke kayahan besteleseymiş dedim, kendi kendime...
bak hiçte alıngan değilim...
ama iç çekerek söylüyor, resmen hissederek. Kolay değil söylemek gerçekten başarılı..
Kayahan mı, o anca ekmek yapma makinasının reklamında oynasın bence :)
Alınacak bişi sölemedim ki :)
hıımm..
ne yaparsın... evhamlı olmak böyle birşey işte..
Evhamlı olmak başka, alıngan olmak başka :)
Post a Comment